Ajuinvingers / Dedos de cebolla / Onion fingers

Ajuinvingers

Je sneed ze zacht alsof ze leefden,Eerst dwars en dan de ringen,Maar het deed pijn daarWaar de schil je huid kon raken.

We moeten nu niet pratenHad je nog gezegd.Je ogen prikken maar het stelptDe woorden niet.

Zelf rook ik, rode snippers,Hun sap nog in de vingersDie ik op je handen had gelegd.

Zo bezocht me ooit een engel,Terwijl jij koortsig sliep,

En op het vuur een panDie jaren blonk van avondlicht.

Verlicht ons, Muze,Versnipper onze levens,

Omhels me, jij,Je vingers ruikenEn ze beven.

Dedos de cebolla

Las cortabas suavemente como si vivieran,Primero de lado y luego las rodajas,Pero te dolían dondeSu piel pudiera tocar la tuya.

No es momento para conversarDijiste.Te pican los ojos, pero eso no reprimeLas palabras.

Yo olfateaba, rojos cortes,Su jugo aún en los dedosQue había puesto en tus manos.

Así me visitó una vez un ángel,Mientras dormías con fiebre,

Y en el fuego una olla queResplandecía años por la luz del atardecer.

Ilumínanos, Musa,Recorta nuestras vidas,

Y tú, abrázame,Tus dedos huelenY tiemblan.

Onion fingers

You cut them gently as if alive,First crosswise and then the ringsBut it hurt thereWhere the skin could touch yours.

We don't have to talk nowYou had just said.Your eyes sting but it does notStaunch the words.

I smelled too, shredded redThe juice still in the fingersThat I had laid on your hands.

Thus an angel once visited meWhile you feverishly slept,

And on the fire a panThat gleamed for years with evening light.

Enlighten us, Muse,Shred our lives,

Embrace me, you,Your fingers smellAnd they tremble.