avond in dun laoghaire 1-4 / velada en dun laoghaire 1-4 / evening in dun laoghaire 1-4
- avond in dun laoghaire 1–4/ velada en dun laoghaire 1–4/ evening in dun laoghaire 1–4
avond in dun laoghaire
1
de dame uit letland verteldehoe de volkeren terechtkwamen:de finnen duwden de lappengestaag naar het noorden
en de pruisen waren zo strijdlustig,moet je horen, dat ze allemaalop hun veroveringstochtengesneuveld zijn
waarom zijn er zo weiniggrappige gedichten, verzuchttede dame uit letland, ze wenkte de oberen vroeg om meer whisky, dankeek ze naar buiten en zeidat er niemand meer wasdie nog pruisisch sprak
[End Page 140]
velada en dun laoghaire
1
la dama de letonia relatabacómo fueron a parar los pueblos:los finlandeses continuaban empujandoa los lapones al norte
y los prusianos eran tan belicosos,no es broma, que todosperecieronen sus conquistas
¿por qué hay tan pocospoemas divertidos?, suspirabala dama de letonia, le hizo una seña alcamareroy pidió más whisky, luegomiró hacia afuera y dijoque ya no existía nadieque hablara prusiano
evening in dun laoghaire
1
the lady from latvia recountedhow the people ended up where they did:the finns steadily pushed the lappsnorthwards
and the prussians were so belligerent,do you hear, that they allperished on their campaignsof conquest
why are there so fewfunny poems, sighedthe lady from latvia, she called the waiterand asked for more whisky, thenshe looked outside and saidthere was no one any morewho spoke prussian
[End Page 141]
2
de zee en de lucht waren in elkaarovergevloeid, aan de vuurtorenswas nog te zien waar de horizon lagze wenkten, niet als een vader of alseen vriend, ze wenkten vanuithet eeuwige leven, de vrijheidvan komen en gaan
ten slotte waren alleen nogde palmen te zien in het lichtdat uit de hotelkamers kwamen verder weg was het klappente horen van touwen tegen de masten
voor alles bestaat een decorvoor het weerzien, het afscheiden voor het wachten
[End Page 142]
2
se habían confundido el mar yel cielo, por los farosaún se veía dónde se extendía el horizonte,hacían señas, no como un padre oun amigo, hacían señas desdela vida eterna, la libertadde ida y regreso
finalmente ya no se distinguíansino las palmas en la luzque venía de los cuartos del hotely más lejos se oía el golpeteode las sogas contra los mástiles
para todo hay un decoradopara el reencuentro, la despediday la espera
2
the sea and the airhad merged, only the lighthousesstill marked the horizonthey beckoned, not as a father ora friend, they beckoned frometernity, the freedomof coming and going
finally only the palm treesremained visible in the lightthat came from the hotel roomsand beyond that you could hearthe lashing of ropes against the masts
for everything there is a settingfor reunions, farewellsand for waiting
[End Page 143]
3
de wereld is groot, zeide dame uit letland,europa, amerika, mijn vaderkwam om in siberië
wij spreken de oudste taalvan europa, wij zijn met weinigendaarom praten we veel,men zou zich de mondmoeten wassen met zeep,zei mijn moeder, waaris nu mijn moeder, waaromkan ik niet zwijgen, waaromkan ik niet huilen?
het leven is lang, zei de dameuit letland en je kunthet niet ruilen
[End Page 144]
3
el mundo es grande, dijola dama de letonia,europa, américa, mi padrepereció en siberia
hablamos el idioma más antiguode europa, somos pocospor eso conversamos mucho,uno debería lavarsela boca con jabón,dijo mi madre, ¿dóndeestá ahora mi madre, por quéno puedo callar, por quéno puedo llorar?
la vida es larga, dijo la damade letonia, y no se puedecambiar por otra
3
the world is...
