Aubade / Alborada / Aubade

Aubade
 Voor Piet Piryns

We praten tot we blauw zien van de ochtend.De kroeg is draaierig van de sigaretten.Een vaatdoek hangt over de tapkraan te slapen.'Als ik wist wie ik was, was ik een ander'.

We wandelen kaarsrecht naar de toiletten.Ah, l'orgasme du pauvre... Het water zwijgt.De voordeur staat te geeuwen van de krant.Een derde man ligt de dood na te apen.

O, het krankzinnige schrikbewind van de vriendschap!Weinigen durven te spreken tegen de hemel,velen zullen de mus wel zien vallen en haar niet vangen(maar mogelijk de barmeid met de kuiltjes in haar wangen).Wij zetten het mes in de wind die haar optilt!

En nu we toch niets doen, drinken we holle glazen op onze moeders,die we dieper en dieper begraven in de ijzeren anekdote van onze jeugd,en herinneren ons glimlachend dat ijdele verlangen naar een zuidenonder de zilveren wolken, van deze dampende landen de iconostase...En op onze vaders, zoveel vermoorder dan hoefde!

'Ik heb een boek geschreven, maar het niet gelezen'.'Niemand heeft ons verteld wie wij waren'.We schrapen de rest van ons hart leeg.We murmureren als joden.

De dag is wit als deeg.Ik kijk met mijn bijtende ogenop het grote horloge van de goden,dat tussen gerafelde wolken hangt:

het is drieduizend jaar in Europa.

Alborada
 Para Piet Piryns

Conversamos hasta que el alba nos azula.El bar se marea de los cigarros.Un trapo de cocina cuelga adormilado sobre la espita.'Si yo supiera quién soy, sería otro'.

Erguidos nos dirigimos al baño.Ah, l'orgasme du pauvre... El agua calla.La puerta de la entrada bosteza tras del periódico.Un tercer hombre, tendido, remeda a la muerte.

¡Oh, el enloquecido terror de la amistad!Pocos se atreven a hablarle al cielo,Muchos ven caer las aves sin atraparlas(a no ser a la mesera con hoyuelos en las mejillas).Damos una puñalada al viento que la levanta.

Pero ahora que nada hacemos, bebemos los vasos huecos por nuestras madres,a las que enterramos cada vez más en la anécdota férrea de nuestra juventud,y recordamos sonriendo aquellas vanas ansias de un surbajo las nubes de plata: de estos países humeantes el iconostasio...Y por nuestros padres, ¡asesinados mucho más de lo necesario!

'He escrito un libro, pero no lo he leído'.'Nadie pudo contarnos quienes éramos'.Trabajosamente seguimos desahogándonos.Murmuramos como judíos.

El día está blanco como una pasta.Con ojos mordaces miroel gran reloj de los dioses,que cuelga entre nubes deshilachadas:

es el año tres mil en Europa.

• A causa de la longitud de algunos de los poemas, y dado que cada poema aparece en traducción al castellano y al inglés, se hace necesario presentarlos en páginas individuales.

Aubade
 For Piet Piryns

We talk until we see the morning double.The bar is spinning from the cigarettes.A dishcloth on the tap is wrung and sleepy.'If I knew who I was, I wouldn't be me'.

We make our way with straight backs to the toilet.Ah, l'orgasme du pauvre... The river runs dry.The front door yawns about the morning paper.Another man's impersonating death.

Ah, friendship's demented reign of terror!Few dare to raise their voice against the heavens,many will see the sparrow fall and not reach out their arms(although the barmaid with the dimples has her charms).We 'll take our knives to the wind that blows her any harm!

And now we've nothing else to do, let's raise a hollow glass to the motherswe bury deeper and deeper in the iron anecdotes of childhood,remembering with a smile that wasted longing for a Southbeneath the silver clouds, iconostasis of these steaming lands...And to our fathers, murdered so much more than necessary!

'I've written a book, but I haven't read it'.'No one told us who...