Χαρισ Ἀντι Χαριτων: AD Societatem Canadensem Studiorum Antiquorum

ὦ ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες (διδάσκαλοι καὶ µαθῆται) τῶν πραγµάτων τῶν ἀρχαίων ἐν τοῖς τῆς Καναδῆς καὶ τοῖς ἄλλοθι φροντιστηρίοις•

ἐν τούτῳ τῷ ἐγκωµίῳ τόλµα τε καὶ ἀµφιλαφὴς δύναµις ἕσποιτο.¹ τοῖς θεοῖς εὔχοµαι πᾶσι καὶ πάσαις, ὅσην εὔνοιαν ἔχουσα ἐγὼ διατελῶ τῇ τῶν ἀρχαίων µελέτῃ καὶ πᾶσιν ὑµῖν τοσαύτην ὑπάρξαι µοι ε ἰς τουτονὶ τὸν ἀγῶνα.²

τήµερον ἔν γε τῷ ἔτει τ ῷ πρὸ τῆς ἐπιγινοµένης Ὀλυµπιάδος ἥ ἐν τ ῇδε τῇ πόλει ἐφορµηθήσεται, ἄρχοντος τοῦ Στεφάνου Κιθαρίστου,

τίνα θεόν, τίν’ ἥρωα, τίνας δ’ ἄνδρας ἢ γυναῖκας κελαδήσοµεν;

ἤτοι ἡ πόλις ἡ ἐπιφανὴς µὲν Διός³ οἱ ἥρωες, πάντες οἱ τοῦ αὐτόθι φρον-τιστηρίου, ξένοι τε καὶ ξέναι.

ἀκριβῶς δὴ βεβαβλίσµεθα, ἀπὸ τῆς ἀρχῆς εἰς τὸ τέλος,⁴ ἡ γὰρ παρασκευή, τὸ ἐν τῷ κοσµίκῳ ἀραχνίῳ χωρίον,⁵ ἡ τῶν διαλλαγῶν τάξις, τὰ ὄψα τε καὶ δεῖπνα, πάνυ γε ἔκπαγλα.

οὐδέ µ’ ἐλάθοντο ο ἰ ἥρωες, ο ἵ θεράποντες καὶ αἱ θεράπαιναι τ ῆς κοινωνίας• πρῶτον µὲν ο ἱ πάλαι θεράποντες, ὁ Σµυρναῖος⁶ χρηστῶς ἡγηµένος, ἥ τε Πελειάδης⁷ ἡ ταµίας πιστοτάτη. ἔπειτα δὴ ὁ ἐπιὼν ἡγεµών, ὁ Ἐδµονδιάδης δεινός⁸ ἡ τ’ ὁρεσίτροφος δρῦς.⁹ εἴη µὴν τώδε τοῦτον ὑψοῦ χρόνον πατεῖν.¹⁰

πολλῶν µὲν ο ὖν καλῶν λόγων ἐνόντων περὶ τὴς ὑποθέσεως ταύτης, ἐµοὶ δ’ ἀµφότερα συµβουλεύει παύσασθαι λεγούς, καὶ τὸ µῆκος τοῦ λόγου¹¹ καὶ αἱ τοῦ συλλόγου ῥήσεις ἀληθῶς πυκναί. τέλος οὖν ἐγκωµιάζωµεν τοῦς ἡµῖν ἐργάτας, πάντας καὶ πάσας• ε ἰ δὲ σὺν πόνῳ τις εὖ πράσσοι, µελιγάρυες ὕµνοι ὑστέρων ἀρχὰ λόγων τέλλεται.¹²