-
Notes
- Fordham University Press
- Chapter
- Additional Information
notes 1. Background 1. Plato, Phaedo 100C4–6: φαίνεται γάρ μοι, εἴ τί ἐστιν ἄλλο καλὸν πλὴν αὐτὸ τὸ καλόν, οὐδὲ δι’ ἒν ἄλλο καλὸν εἶναι ἢ διότι μετέχει ἐκείνου τοῦ καλοῦ. Gallop translation. 2. Alexander Nehamas, Virtues of Authenticity: Essays on Plato and Socrates (Princeton University Press, 1999), p. 182. 3. Aristotle, Metaphysics Z6, 1031b11: ἀνάγκη ἄρα ἓν εἶναι τὸ ἀγαθὸν καὶ ἀγαθῷ εἶναι καὶ καλὸν καὶ καλῷ εἶναι, καὶ ὅσα μὴ κατ’ ἄλλο λέγεται, ἀλλὰ καθ’ αὑτὰ καὶ πρῶτα. Ross translation. 4. Plato, Republic 6, 509B: καὶ τοῖς γιγνωσκομένοις τοίνυν μὴ μόνον τὸ γιγνώσκεσθαι φάναι ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ παρεῖναι, ἀλλὰ καὶ τὸ εἶναί τε καὶ τὴν οὐσίαν ὑπ’ ἐκείνου αὐτοῖς προσεῖναι, οὐκ οὐσίας ὄντος τοῦ ἀγαθοῦ, ἀλλ’ ἔτι ἐπέκεινα τῆς οὐσίας πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει ὑπερέχοντος. Plato, The Republic, trans. Desmond Lee, 2nd ed. (Penguin Books, 1974). 5. Plotinus, Ennead VI.9.5:24–25: ἁπλοῦν δὲ τὸ ἕν καὶ ἡ πάντων ἀρχή. Armstrong translation. 6. Plotinus, Ennead VI.9.3:43–44: αὐτὸ καθ’ αὑτὸ μονοειδές, μᾶλλον δὲ ἀνείδεον. Armstrong translation. 7. Plato, Symposium 211B: αὐτὸ καθ’αὑτὸ μεθ’ αὑτοῦ μονοειδὲς. 8. Plotinus, Ennead VI.9.6:15–16: ἐφ’ ἑαυτοῦ γάρ ἐστιν οὐδενὸς αὐτῷ συμβεβηκότος. Armstrong translation. 9. Plotinus, Ennead VI.9.5:42–43: οὐχ οὔτως ἓν λέγοντες καὶ ἀμερές, ὡς σημεῖον ἤ μονάδα λέγομεν· Armstrong translation. 10. Plotinus, Ennead V, III, .9.6:2–8: ἤ πλεόνως τιθέμενον ἓν ἢ ὡς μονὰς καὶ σημεῖον ἑνίζεται. ἐνταῦθα μὲν γὰρ μέγεθος ἡ ψυχὴ ἀφελοῦσα καὶ ἀριθμοῦ πλῆθος καταλήγει εἰς τὸ σμικρότατον καὶ ἐπερείδεταί τινι ἀμερεῖ μέν, ἀλλὰ ὃ ἦν ἐν μεριστῷ καὶ ὅ ἐστιν ἐν ἄλλῳ· τὸ δὲ οὔτε ἐν ἄλλῳ οὔτε ἐν μεριστῷ οὔτε οὕτως ἀμερές, ὡς τὸ μικρότατον· μέγιστον γὰρ ἁπάντων οὐ μεγέθει, ἀλλὰ δυνάμει. Armstrong translation. 11. Dexippus, In Aristotelis Categorias Commentarium, 31,11–14: Ἄλλη πάλιν αἰτία καθ’ἕτερον τρόπον τὴν περιττότητα αἰτιᾶται. τὰ μὲν γὰρ καθ’αὑτά, τὰ δὲ πρός τι διαιροῦνται, καὶ ἐν τοῦτοις περιλαμβάνειν δοκοῦσι πάντα τὰ γένη. Dillon translation. 185 186 notes to pages 4–7 For the date, see Richard Sorabji,“The Ancient Commentators on Aristotle,” in Aristotle Transformed:The Ancient Commentators and Their Influence, ed. Richard Sorabji (Cornell University Press, 1990), p. 17. 12. Simplicius, In Aristotelis Categorias Commentarium, 68,17–21: πρῶτον μὲν ὐπόκειταί τι τοῖς πᾶσιν, ἐφ’ οὖ προῦπάρχοντος ἐγγίνεται τὰ ἐν αὐτῷ μόνως ὑφιστάμενα. ἔπειτα τὰ συνυπάρχοντα τῷ ὑποκειμένῳ συνθεωρεῖται· ταῦτα δέ ἐστιν ποιότης τε καὶ ποσότης, ἡ μὲν πληθύουσα, ἡ δὲ εἰδοποιοῦσα τὸ ὑποκείμενον. αἱ δὲ σχέσεις θεωροῦνται περὶ τὸ ὑποκείμενον, καθ’ ἅς θεωροῦνται αἱ ἄλλαι κατηγορίαι. Chase translation. 13. Liddell and Scott, 1180B. 14. Aristotle, Topics 1.4, 102b4-7: Συμβεβηκὸς δέ ἐστιν ὃ μηδὲν μὲν τούτων ἐστί, μήτε ὅρος μήτε ἴδιον μήτε γένος, ὑπάρχει δὲ τῷ πράγματι, καὶ ὃ ἐνδέχεται ὑπάρχειν ὁτῷοῦν ἑνὶ καὶ τῷ αὐτῷ καὶ μὴ ὑπάρχειν. Translation in Richard Sorabji, The Philosophy of the Commentators 200–600 AD: A Sourcebook, Volume 3, Logic and Metaphysics, p. 126. 15. Porphyry, Isagoge 12,25–13,3: διαιρεῖται δὲ εἰς δύο· τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ χωριστόν ἐστιν, τὸ δὲ ἀχώριστον. τὸ μὲν οὖν καθεύδειν χωριστὸν συμβεβηκός, τὸ δὲ μέλαν εἶναι ἀχωρίστως τῷ κόρακι καὶ τῷ Αἰθίοπι συμβέβηκεν, δύναται δὲ ἐπινοηθῆναι καὶ κόραξ λευκὸς καὶ Αἰθίοψ ἀποβαλῶν τὴν χροιὰν χωρὶς φθορᾶς τοῦ ὑποκειμένου. Barnes translation. 16. Aristotle, Categories 1, 1a14–15: ἀπὸ τῆς γραμματικῆς ὁ γραμματικὸς καὶ ἀπὸ τῆς ἀνδρείας ὁ ἀνδρεῖος. Ackrill translation. 17. Porphyry, In Aristotelis Categorias Commentarium 69,30ff: Ἐ. Τίνων οὖν χρεία ἐστὶ πρὸς τὸ γενέσθαι παρώνυμα; Ἀ. Τριῶν. Ἐ. Τίνων τούτων; Ἀ. Πρῶτον μὲν εἶναι δεῖ πρᾶγμα οὔ δεῖ μετέχειν, δεύτερον τοῦ ὀνόματος οὔ δεῖ μετέχειν, καὶ τρίτον διαφέρειν τοῦ ὀνόματος μετασχηματισμῷ τινι. Strange translation. 18. Aristotle, Posterior Analytics A22, 83a4–7: ὅταν μὲν γὰρ τὸ λευκὸν εἶναι φῶ ξύλον, τότε λέγω ὅτι ᾧ συμβέβηκε λευκῷ εἶναι ξύλον ἐστίν, ἀλλ’ οὐχ ὡς τὸ ὑποκείμενον τῷ ξύλῳ τὸ λευκόν ἐστι. Barnes translation. 19. Aristotle, Categories 5, 2a19–21: φανερὸν δὲ ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι τῶν καθ’ ὑποκειμένου λεγομένων ἀναγκαῖον καὶ τοὔνομα καὶ τὸν λόγον κατηγορεῖσθαι. Ackrill translation. 20. Aristotle, Categories 2, 1a24–25: ἐν ὑποκειμένῳ δὲ λέγω ὃ ἔν τινι μὴ ὡς μέρος ὑπάρχον ἀδύνατον χωρὶς εἶναι τοῦ ἐν ᾧ ἐστίν. Ackrill translation. 21. Aristotle, Categories 5, 3a7–8: Κοινὸν δὲ κατὰ πάσης οὐσίας τὸ μὴ ἐν ὑποκειμένῳ εἶναι. 22. Aristotle, Categories 5, 4a17–21: ἡ δέ γε οὐσία ἓν καὶ ταὺτὸν ἀριθμῷ ὂν δεκτικὸν τῶν ἐναντίων ἐστίν· οἷον ὁ τὶς ἄνθρωπος, εἷς καὶ ὁ αὐτὸς ὤν, ὁτὲ μὲν λευκὸς ὁτὲ δὲ μέλας γίνεται, καὶ θερμὸς καὶ ψυχρός, καὶ φαῦλος καὶ σπουδαῖος. Ackrill translation. 23. Aristotle, Categories 2, 1b6–7: ἁπλῶς δὲ τὰ ἄτομα καὶ ἕν ἀριθμῷ κατ’ οὐδενὸς ὑποκειμένου λέγεται. 24. Porphyry, Isagoge 7,23–24: αἱ γὰρ Σωκράτους ἰδιότητες οὐκ ἂν ἐπ’ ἄλλου τινὸς τῶν κατὰ μέρος γένοιντο ἂν αἱ αὐταί. Barnes translation. [18.234.165.107] Project MUSE (2024-03-28 18:34 GMT) notes to pages 7–10 187 25. Porphyry, Isagoge 8,8–17: Διαφορὰ δὲ κοινῶς τε καὶ ἰδίως καὶ ἰδιαίτατα λεγέσθω. κοινῶς μὲν γὰρ διφέρειν ἕτερον ἑτέρου λέγεται τὸ ἑτερότητι διαλλάττον ὁπωσοῦν ἢ πρὸς αὑτὸ ἢ πρὸς ἄλλο· διαφέρει γὰρ Σωκράτης Πλάτωνος τῇ ἑτερότητι καὶ αὐτός γε ἑαυτοῦ παιδός τε ὄντος καὶ ἀνδρωθέντος καὶ ἐνεργοῦντός τι ἢ παυσαμένου καὶ ἀεί γε ἐν ταῖς τοῦ πῶς ἔχειν ἑτερότησιν. ἰδίως δὲ διαφέρειν λέγεται ἕτερον ἑτέρου, ὅταν ἀχωρίστῳ συμβεβηκότι τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου διαφέρῃ· ἀχώριστον δὲ συμβεβηκὸς οἷον γλαυκότης ἢ γρυπότης ἢ καὶ οὐλὴ ἐκ τραύματος ἐνσκιρωθεῖσα. ἰδιαίτατα δὲ διαφέρειν ἕτερον ἑτέρου λέγεται, ὅταν εἰδοποιῷ διαφορᾷ διαλλάττῃ, ὥσπερ ἄνθρωπος ἵππου εἰδοποιῷ διαφορᾷ διενήνοχε τῇ τοῦ λογικοῦ ποιότητι. Barnes translation. 26. Aristotle, Categories 7, 8a31–32: ἀλλ’ ἔστι τὰ πρός τι οἷς τὸ εἶναι ταὐτόν ἐστι τῷ πρός τί πως ἔχειν. Ackrill translation. 27. Aristotle, Categories 7, 6b27–30: Πάντα δὲ τὰ πρός τι πρὸς ἀντιστρέφοντα λέγεται, οἵον ὁ δοῦλος δεσπότου λέγεται δοῦλος καὶ ὁ δεσπότης δούλου δεσπότης λέγεται. Ackrill translation. 28. Aristotle, Categories 7, 7b15: Δοκεῖ δὲ τὰ πρός τι ἅμα τῇ φύσει εἶναι. Ackrill translation. 29. Plotinus, Ennead VI.1.6:14: μίαν τινὰ κατ’ ἐνέργειαν ὑπόστασιν. Armstrong translation. 30. Plotinus, Ennead VI.1.9:3–4: ἐπὶ δὲ τῶν ἄλλων εἴδους καὶ λόγου μετάληψιν εἶναι. 31. Plotinus, Ennead VI.1.7:19–21. ὲπὶ δὲ τῶν καὶ μενόντων παύεται ἡ σχέσις ἢ ὅλως ἢ ἄλλη γίγνεται, οἷον ἐπὶ δεξιοῦ καὶ πλησίον. 32. Plotinus, Ennead VI.1.6:1–2. εἴ τις κοινότης γενικὴ ἐν αὐτῷ ὑπάρχει. 33. Plotinus, Ennead VI.1.6:3–4. εἰ ὑπόστασίς τις ἡ σχέσις ἐστὶν αὕτη. 34. Porphyry, In Aristotelis Categorias Commentarium, 125, 25–28: Ὅτι ἐν τοῖς ὑποκειμένοις ἐστὶν οὖτε ὡς οὐσίας συμπληρωτικὸν οὖτε ὡς ἄλλο τι τῶν συμβεβηκότων, ἅ ἐν αὑτοῖς τοῖς ὑποκειμένοις γίνεται, οἷον πάθος ἧ ἐνέργεια, ἀλλά τι ἐξωθεν. διὸ καὶ μὴ πασχόντων τῶν ὐποκειμένων γίνεται καὶ ἀπογίνεται. Strange translation. 35. Plotinus, Ennead VI.1.1:20–23. πότερα ὁμοίως ἔν τε τοῖς νοητοῖς ἔν τε τοῖς αἰσθητοῖς τὰ δέκα, ἢ ἐν μὲν τοῖς αἱσθητοῖς ἅπαντα, ἐν δὲ τοῖς νοητοῖς τὰ μὲν εἶναι, τὰ δὲ μὴ εἶναι· οὐ γὰρ δὴ ἀνάπαλιν. Armstrong translation. 36. Plotinus, Ennead VI.1.1:24–25. 37. Matthew 28:19: πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ ὑιοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος. Translation in World English Bible. 38. Boethius, OS I.1:11–13: . . . ut Arriani qui gradibus meritorum trinitatem variantes distrahunt atque in pluralitatem diducunt. Stewart, Rand, and Tester translation. 39. Boethius, OS IV.33–35: . . . ut Arius qui licet deum dicat filium, minorem tamen patre multipliciter et extra patris substantiam confitetur. Stewart, Rand, and Tester translation. 40. Giuseppe Alberigo, “Concilium Nicaenum I–325,” in Conciliorum, Oecumenicorum Generaliumque Decreta, editio critica I: The Oecumenical Councils From Nicaea I to Nicaea II (325–787), ed. G. Albergio et al. (Brepols, 2006), pp. 3–15. 41. Ibid., 1–11: Πιστεύομεν εἰς ἕνα θεὸν πατέρα παντοκράτορα, πάντων ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων ποιητήν· καὶ εἰς ἕνα κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ γεννηθέντα ἐκ τοῦ πατρὸς μονογενῆ, τουτέστιν ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ πατρός, θεὸν ἐκ θεοῦ, φῶς ἐκ φωτός, θεὸν ἀληθινὸν ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ πατρί. Credimus in unum deum patrem omnipotentem visibilium et invisibilium factorem. Et in unum dominum Iesum Christum filium dei, natum de patre, hoc est de substantia patris, deum de deo, lumen de lumine, deum verum de deo vero, natum non factum, unius substantiae cum patre, quod Graecos dicunt homousion. . . . English translation by Edward Yarnold, in Tanner. 42. Norman P.Tanner, Decrees of the Ecumenical Councils (Sheed & Ward, 1990), p. 2. 43. Alberigo, “Concilium Nicaenum I–325,” 20–26: Τοὺς δὲ λέγοντας “ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν” καὶ “πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἦν” καὶ ὅτι ἐξ οὐκ ὄντων ἐγένετο, ἢ ἐξ ἑτέρας ὑποστάσεως ἢ οὐσίας, φάσκοντας εἶναι ἢ τρεπτὸν ἢ ἀλλοιωτὸν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, τούτους ἀναθεματίζει ἡ καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία. Eos autem qui dicunt: “erat quando non erat,” et: “priusquam nasceretur non erat,” et quia ex nullis extantibus factus est (quod Graeci exuconton dicunt), vel alia substantia, dicentes mutabilem et convertibilem filium dei, hos anathematizat catholica et apostolica ecclesia. Translation by Edward Yarnold, in Tanner. 44. Concilium Constantinopolitanum I–381, ed. Adolf Martin Ritter, Epistola Constantinopolitani concilii ad papam Damasum et occidentales episcopos, in Conciliorum Oecumenicorum Generaliumque Decreta, 49–51: . . . τῶν παθημάτων τὸ πλῆθος τῶν ἐπαχθέντων ἡμῖν παρὰ τῆς τῶν Ἀρειανῶν δυναστείας. Multitudinem passionum ab Ariana potentia nobis saepius inlatarum. Translation by Robert Butterworth , in Tanner. 45. Ibid., 186–62:206: . . . καὶ διδάσκουσαν ἡμᾶς πιστεύειν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος, δηλαδὴ θεότητος καὶ δυνάμεως καὶ οὐσίας μιᾶς τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος πιστευομένης, ὁμοτίμου τε τῆς ἀξίας καὶ συναïδίου τῆς βασιλείας, ἐν τρισὶ τελειοτάταις ὑποστάσεσιν, ἤγουν τρισὶ τελείοις προσώποις, ὡς μήτε τὴν Σαβελλίου νόσον χώραν λαβεῖν συγχεομένων τῶν ὑποστάσεων εἴτ’οὖν τῶν ἰδιοτήτων ἀναιρουμένων, μήτε μὴν τὴν Εὐνομιανῶν καὶ Ἀρειανῶν καὶ Πνευματομάχων βλασφημίαν ἰσχύειν, τῆς οὐσίας ἢ τῆς φύσεως ἢ τῆς θεότητος τεμνομένης καὶ τῇ ἀκτίστῳ καὶ ὁμοουσίῳ καὶ συναïδίῳ τριάδι μεταγενεστέρας τινὸς ἢ κτιστῆς ἢ ἑτεροουσίου φύσεως ἐπαγομένης. . . . Docentemque nos credere in nomine patris, et filii, et spiritus sancti. Divinitatem quippe et virtutem atque substantiam unam patris et filii et spiritus sancti credimus et aequalem honorem et dignitatem et imperium coaeternum in tribus perfectissimis subsistentiis seu tribus perfectis personis, ut neque Sabellii languor habeat locum confusione subsistentiarum aut peremptione proprietatum, neque Eunomianorum et Arianorum et Pneumatomachorum, id est spiritui resistentium, blasphemia praevaleat, substantia videlicet secundum illos aut natura aut divinitate divisa et increatae consubstantiali et coaeternae trinitati postrema quaedam vel creata vel alterius substantiae natura detur.Translation by...