Affective Hermeneutics: Love, Mugham, and Post-Soviet Azerbaijani Subjectivities

Learning mugham in post-Soviet Azerbaijan often leads to intimate conversations about eşq, or the irresistible desire for a beloved—the central meaning of sung ghazal poetry and a form of intensity experienced during performances of mugham. In this article, I present an approach I call "affective hermeneutics" that shows how the interpretation of love turns into an affective force that moves beyond the boundaries of the mugham musical model found in standard pedagogy. Moreover, it is my contention that affect in mugham performances becomes a tool to forge post-Soviet subjectivities, characterized by paradox and liminality and best expressed in sounds at the edges of the mugham model.

Sovet dövründən sonrakı Azərbaycanda muğam öyrənmək oxunan qəzəllərin mərkəzində dayanan və ifa olunan muğamların intensivliyi ilə müşahidə olunan eşq və ya sevgiliyə olan qarşısıalınmaz arzu haqqında səmimi söhbətlərə səbəb olur. Bu məqalədə sevginin interpretasiyasının ənənəvi pedaqogikadakı muğam musiqi modelinin hüdudlarından kənara çıxıb təsirli qüvvəyə çevrildiyini göstərən "təsirli hermenevtika" adlandırdığım bir yanaşmanı təqdim edirəm. Bundan əlavə, muğam ifalarındakı təsirin paradoks və məhdudiyyətlərlə səciyyələndirilən və daha çox muğam modelinin haşiyələrində yaxşı ifadə olunan postsovet subyektivliklərini ələ almaq üçün bir vasitəyə çevrildiyi haqqında fikirlərimi də qeyd edirəm.