In memoriam André du Bouchet / In memóriam André du Bouchet / In memoriam André du Bouchet
- In memoriam André du Bouchet
In memoriam André du Bouchet
Het blad scheurthet vlak uit zijnvenster, de lucht krijt wit,de haan vlamt opin zijn kam
De tafel ruimt afwat de nadag nogophoopt. De deur verjaagthem niet, ze laatop een kier het vermoedeneen uitweg
Verstillingvult nabijheid in
De kamer ankert
In de vertrappelde hitteverstommen de keienonder de tong
[End Page 162]
In memóriam André du Bouchet
La hoja rasgala superficie fuera de suventana, el cielo palidece,el gallo llameaen su cresta
La mesa recogelo que aún amontonael atardecer. La puerta nolo rechaza, dejaentreabierta una salidaa la suposición
Lo que está silenciándosellena la cercanía
El cuarto ancla
En el pisoteado calorenmudecen bajo la lengualos guijarros
[End Page 163]
In memoriam André du Bouchet
The sheet of paper tearsthe plane from itswindow, the sky chalks white,the cock flares upin its comb
The table clears offwhat the dying day stillstacks. The door doesnot chase it away, itleaves the assumption ajaran exit
A quietening downfills in closeness
The room anchors
In the trampled heatthe boulders under the tonguefall silent
[End Page 163a]
