Kaneelvingers 2 / Dedos de canela 2 / Cinnamon fingers 2

Kaneelvingers 2

Zo je ze had,Dan met de vingerhoedAls zilverwit gepunte nagelvijlenOp de smalle kant van handen.

Je stak er twee de lucht in,Ik als kind op hetSchaakbord van oude tegelsZat en lachte

En je wist dat het er tweeMoesten zijn,

Jij en ik,

En je kaneelvingersIn de troebele waas vanMijn gezicht.

Hoe ik van je hield,Iets voor je ogen hield,

Dat wat je nooit voorKinderen kunt zijn.

Zo voer ik jou dan tegen,Zeilend over steen,

Totdat kaneel je vingersEn ajuin

Jij teder als een moederVoor de witte wereldVan die dagen schijnt.

Dedos de canela 2

Si tú los tuvieras,Entonces con el dedalComo limas afiladas blanco plateadoEn el lado angosto de las manos.

Levantaste dos al aire,Yo como niño, sentado en elTablero de las viejas baldosas,Me reí

Y tú sabías que debieronDe ser dos,

Tú y yo,

Y tus dedos de canelaEn el vaho turbioDe mi rostro.

Cómo te quería,Y antepuse algo a tus ojos,

Lo que tú nuncaPuedes ser para los niños.

Así yo navegaba hacia ti,A vela sobre el embaldosado,

Hasta que, de canela tus dedosY cebolla,

Parezcas tierna como una madreAnte el mundo blancoDe aquellos días.

Cinnamon fingers 2

If you had them,Then with the thimbleLike silver-white pointed nail-filesOn the narrow edge of hands.

You stuck two of them into the air,I as a child on theChessboard of old tilesSat and laughed

And you knew that thereHad to be two,

You and me,

And your cinnamon fingersIn the murky haze ofMy face.

How I loved you,Held something before your eyes,

Something you can neverbe for children.

Thus I came straight at you,Sailing over stone,

Until cinnamon your fingersAnd onion

You shine, tender as a motherBefore the white worldOf those days.