Nachtspiegeling / Reflejo en la noche / Night reflection

Nachtspiegeling

In deze stilte waarin de woordengeluidloos zijn, beelden zonder gezicht,

sta ik langs de oever en roep je naamnaar het masker van jouw laatste verschijning.

En als je ontwaakt, de vogels in het rietde stroom doen trillen met de huivering van

maanlicht op dit donkere water dan, pas dangeef ik jou terug aan mijn gedachten en

gebeden. Ik geef je de oudste naam,de liefste en de mooiste zodat er altijd iets

tussen ons blijft bestaan als de avond valt,woordloos, naamloos en zonder enig teken.

Reflejo en la noche

En este silencio sin nombre en el que las palabrascarecen de sonido, las imágenes de rostro,

Me planto en la orilla de río y le digo tu nombreA la máscara de tu última apariencia

Y cuando despiertas, los pájaros en el cañaveralhacen temblar la corriente con la helada

luz de luna sobre esta agua oscura entonces, sólo entonceste devuelvo a mis pensamientos y

a mis plegarias. Te doy el más viejo de los nombres,el más querido y el más bello, para que algo

Entre nosotros sobreviva siempre cuando llega la tarde,sin palabras, sin nombres, y sin previo aviso.

Night reflection

In this silence without name in which the wordsare soundless, the images without a face,

I stand on the river bank and call your nameat the mask of your last appearance

and when you wake, the birds in the reedscause the current to quiver with the shiver of

moonlight on this dark water then, only thenI give you back to my thoughts and

prayers. I give you the oldest name,the dearest and the loveliest so that something

between us always will live on when evening comes,wordless, nameless and without a single sign.