Bion’s Lament for Adonis

pulcher Adonis abit. ploro lugubris Adonem.   inquit Amor plorans ‘pulcher Adonis abit’. Cypria, punicea sub veste quiescere parce;   excutias somnum, pectora percutias. nunc lacrimas funde et nunc indue pallia pulla     5   et nunc dic cunctis ‘pulcher Adonis abit’. plorat Amor, ploro pariter lugubris Adonem:   namque puer pulcher montis in arce iacet. dente femur niveum niveo confossus Adonis   nec non vix spirans sollicitat Venerem.     10 candida purpureus stillat per corpora sanguis,   et sub fronte hebetans lumina torpor habet; effugit et rosa labrorum, quis savium abire   coepit, quae Veneri savia nulla dabunt. savia nec sentit moriens puer, at morientis     15   savia vel pueri suavia sunt Veneri. plorat Amor, ploro pariter lugubris Adonem.   indoluere canes, nunc Dryadesque dolent. per femur, a, grave vulnus habet, grave vulnus Adonis;   Cypria sed peius pectore vulnus habet,     20 quae pedibus nudis, effusis crinibus errat   per valles longas nubila perque nemus. hanc laniant dumeta sacrum carpuntque cruorem,   haec sed acuta sonans irreligata ruit, Assyrium puerumque ciet clamatque maritum,     25   cuius ventre cruor purpureus fluitat. candida nunc caedes femoris praecordia fuscat,   pectora nunc, quondam quae nituere, nigrant. inquit Amor plorans ‘vae te, Cythereia, vae te’.   perdidit haec sponsum, perdidit et speciem.     30 nam species caelestis erat, dum pulcher Adonis   vivebat. species mortua cum puero est. quin cuncti colles exclamant ‘Cypria, vae te’   et quercus ‘vae te, pulcher Adoni’ boant. flumina flent Veneris cruciatus, montis Adonem     35   flent fontes; flores tristitiaque rubent. ’pulcher Adonis abit; vae te, Cythereia’ cantat   per iuga, per saltus maesta Cythera suos. ’pulcher Adonis abit’ recinit resonabilis Echo.   quem non anxisset dirus amor Veneris?     40 ut vulnus pueri dea manans sanguine vidit,   ut tabere femur vulnere vidit inops, ’infelix, maneas,’ clamavit bracchia pandens   ’ut nunc postremum te teneam, maneas; ut iungam amplexus, ut iungam labra labellis     45   postremum, somnos excutias breviter. basia tu nobis da dum tua basia vivunt,   donec tu nostrum fundis in os animam, in pectus fundis flatus, ac donec amorem   exsorbens suavem sic tua philtra bibo.     50 basium et, infelix, servabo nubila summum   pro te. namque fugis, noster Adoni, procul. tristia nunc ad regna fugis regemque cruentum;   sed dea sum, spiro teque sequi nequeo. Persephone metuenda, meum tu prende maritum:     55   multo es me maior; cunctaque bella rapis. quod mihi mortuus est, ploro lugubris Adonem.   me dolor adsiduus pessima sorsque premunt. lux mea namque iacet. mea lux ceu somnia fugit.   est viduata Venus, cessat Amorque domi.     60 cestos abit cum te. namque es, pulcherrime, praeceps.   quid venare furens quidve lacessis aprum?’ sic est questa Venus. ‘vae te, Cythereia, vae te,’   inquit Amor plorans, ‘pulcher Adonis abit’. haec totidem lacrimas quot guttas sanguinis ille     65   effundit. flores inde creantur humi. ecce, rosam sanguis, lacrimae generant anemonen.   vae, puerum ploro. pulcher Adonis abit. in dumis tu parce tuum maerere maritum,   Cypria: non aptum sola cubile coma est.     70 quod pulchrum est funus, pulchrum, veluti sopitus,   et funus lecto nunc cubet ille tuo. tecum carpebat tenera lodice soporem:   aurato tristem pone toro puerum; sparge in eum flores omnes et sparge coronas:     75   omnes nunc flores, quod periit, pereant. prolue eum Syriis myrrhis et prolue nardis;   cunctae abeant nardi: nam tua nardus abit. flent puerum tenerum tonsique queruntur Amores,   flent puerum cinctum tegmine purpureo,     80 in quem iecerunt arcus hic, ille pharetram;   hic pinnam misit, tela sed ille dedit. quidam aurata pelve ferunt fontes ad Adonem;   detrahit hic soleam, perluit ille femur. et clamant cuncti ‘vae te, Cythereia, vae te’;     85   unus eum pennis ventilat usque suis. exstinxit foribusque faces omnes Hymenaeus,   discussitque manu serta marita sua, carmina nec sua fundit nunc, sed cantat ‘Adoni’   et ‘vae’, nec cantat nunc Hymenaeus ‘Hymen’.     90 ac Charites natum Cinyrae maerentque dolentque;   inter se dicunt ‘pulcher Adonis abit’, nec Paeana canunt, stridunt sed saepius ‘eheu’;   ac clamant Parcae ‘pulcher Adoni, redi’. cantu illum magico revocant; sed non redit ille:     95   qui remeare cupit Persephone cohibet. parce queri, Cytherea, precor, nunc plangere parce:   anno post iteru m flere, dolere decet.