Hoe zouden wij graag wonen?: Woonvertogen in Vlaanderen tijdens de jaren zestig en zeventig

Dank

9 dank “Hoe zouden we graag wonen?” is een bewerking van het gelijknamige doctoraat dat ik eind september 2008 verdedigde aan het dept. Architectuur, Stedenbouw en Ruimtelijke Ordening van de KU-Leuven. Het doctoraat kwam tot stand binnen een interdisciplinair onderzoeksverband rond het FWO-project Zijn werk, haar huis. Onderzoek naar de sociale vertaling van architectuuropvattingen in Vlaanderen, en binnen een uiterst stimulerende onderzoeksgroep. De leden daarvan ben ik erkentelijk voor hun grote inbreng: Sofie De Caigny, Veerle Draulans, Hilde Heynen, André Loeckx, Patrick Pasture, Karina Van Herck, Wouter Vanderstede, en Leen Van Molle. Bijzondere dank gaat naar de promotoren Hilde Heynen en Leen Van Molle voor hun onvoorwaardelijke steun en kritische bemerkingen, en naar André Loeckx voor de geëngageerde inbreng op het einde van het traject. Hetzelfde geldt voor alle lezers van (delen van) dit werk, waaronder Esra Alçan, Judy Attfield, Liesbeth Bervoets, Thomas Brandt, Frédie Floré, Mom Gijs, Raquel Franklin , Jan Hein Furnée, Johan Lagae, Ruth Oldenziel, Barbara Penner, Jane Rendell, Bart Verschaffel en Rosalind Williams. Mijn OSA- collega’s draag ik nog steeds in mijn hart, maar ook mijn nieuwe collega’s aan de Artesis hebben er reeds een plaats veroverd. Dit boek kwam tot stand dankzij de financiële steun van Universitaire Stichting en de Vlaamse Gemeenschap en de logistieke ondersteuning van de Universitaire Pers Leuven . Diverse archieven stelden hun deuren royaal voor me open, in het bijzonder: het KADOC, AMSAB, Provinciaal Archief van West-Vlaanderen en de Sociale Huisvestingsmaatschappij Denderstreek. Maar ook de respondenten droegen een belangrijk steentje bij door hun verhalen. Mijn twee trouwe lezers ben ik dankbaar: Rik Cammaer die met engelengeduld de verschillende versies doornam en Adrien Brysse die zijn opmerkingen telkens met een humoristische inslag bracht. Mijn ouders, en schoonouders, kan ik niet genoeg bedanken . Ze boden een veilige thuis en de vaders bouwden letterlijk aan ons nieuwe huis. Boven alles veel dank aan Tom. Ondertussen zijn we gezegend met twee kleine grote wonderen. Ze gaven me verrassend genoeg de tijd om dit boek te maken, want zonder het ouderschapsverlof had dit boek nog veel langer op zich laten wachten. Gent, 5 januari 2012 voor Asoen en Risa ...