Δημητρίου Σωτήρος
- Δημητρίου Σωτήρος
Κάθε του προσδοκία βγήκε λανθασμένη!
Φαντάζονταν έργα να κάμει ξακουστά, να παύσει την ταπείνωσι που απ’ τον καιρό της μάχης της Μαγνησίας την πατρίδα του πιέζει. Να γίνει πάλι κράτος δυνατό η Συρία, με τους στρατούς της, με τους στόλους της, με τα μεγάλα κάστρα, με τα πλούτη.
Υπέφερε, πικραίνονταν στην Pώμη σαν ένοιωθε στες ομιλίες των φίλων του, της νεολαίας των μεγάλων οίκων, μες σ’ όλην την λεπτότητα και την ευγένεια που έδειχναν σ’ αυτόν, του βασιλέως Σελεύκου Φιλοπάτορος τον υιό— σαν ένοιωθε που όμως πάντα υπήρχε μια κρυφή ολιγωρία για τες δυναστείες τες ελληνίζουσες• που ξέπεσαν, που για τα σοβαρά έργα δεν είναι, για των λαών την αρχηγία πολύ ακατάλληλες. Τραβιούνταν μόνος του, κι αγανακτούσε, κι όμνυε που όπως τα θαρρούν διόλου δεν θάναι• ιδού που έχει θέλησιν αυτός• θ’ αγωνισθεί, θα κάμει, θ’ ανυψώσει.
Aρκεί να βρει έναν τρόπο στην Aνατολή να φθάσει, να κατορθώσει να ξεφύγει από την Ιταλία— κι όλην αυτήν την δύναμι που έχει μες στην ψυχή του, όλην την ορμήν αυτή θα μεταδώσει στον λαό.
Ά στην Συρία μονάχα να βρεθεί! Έτσι μικρός απ’ την πατρίδα έφυγε που αμυδρώς θυμούνταν την μορφή της. [End Page 116]
Μα μες στην σκέψι του την μελετούσε πάντα σαν κάτι ιερό που προσκυνώντας τό πλησιάζεις, σαν οπτασία τόπου ωραίου, σαν όραμα ελληνικών πόλεων και λιμένων.—
Και τώρα; Τώρα απελπισία και καϋμός. Είχανε δίκιο τα παιδιά στην Pώμη. Δεν είναι δυνατόν να βασταχθούν η δυναστείες που έβγαλε η Κατάκτησις των Μακεδόνων.
Aδιάφορον: επάσχισεν αυτός, όσο μπορούσεν αγωνίσθηκε. Και μες στην μαύρη απογοήτευσί του, ένα μονάχα λογαριάζει πια με υπερηφάνειαν• που, κι εν τη αποτυχία του, την ίδιαν ακατάβλητην ανδρεία στον κόσμο δείχνει.
Τ’ άλλα— ήσαν όνειρα και ματαιοπονίες. Aυτή η Συρία— σχεδόν δεν μοιάζει σαν πατρίς του, αυτή είν’ η χώρα του Ηρακλείδη και του Βάλα. [End Page 118]
- On Demetrius Soter
His expectations, they were all mistaken.
He imagined he would do great things whose fame would bring an end to the humiliation that ever since the Battle of Magnesia had dragged his homeland down, so once again Syria would be a mighty power, with troops and fleets, vast fortresses, and wealth.
He suffered, he grew bitter while in Rome, as he sensed, in conversation with his friends, the scions of great houses, in the tact and courtesy they showed him, he the son of King Seleucus Philopater, he felt that there was always, secretly, a slighting of those Hellenizing dynasties which had fallen: they were not for serious action, and most unsuitable to rule the people. He would withdraw, and grow enraged, he’d vow things won’t turn out at all as they presume, behold, he is a man of his resolve, he’ll struggle, he will act, put things to rights.
If only he could find a way back east, arrange for his escape from Italy— and all that strength he has within his soul, his drive, he would convey unto the people.
Could he but find himself in Syria! He’d been so young when he had left his homeland, he only dimly remembered how it looked, [End Page 117]
but in his mind he mused upon it always as something you approached with reverence, a sacred place, lovely to behold, a vision of Hellenic ports and cities.
And now? Now hopelessness and consternation. And they were right, the boys of Rome: It’s not possible to keep them all propped up, the dynasties of Macedonian conquest.
Regardless, he has striven, he has struggled as much as he was able. In the midst of his black disappointment, there is just one thing that he still reckons up with pride: that even in his failure he displays a valor never vanquished to the world.
The rest—the rest was dreams and vanities, this Syria—it seems another country, it’s the land now of Heracleides, and Balas. [End Page 119]
Translated from the Greek by A. E. Stallings
a. e. stallings is an American poet who has lived in Greece since 1999. She has received fellowships from the Guggenheim and MacArthur foundations and is a member of the American Academy of Arts and Sciences. Her most recent poetry collection is Olives, and she has a new verse translation of Hesiod’s Works and Days forthcoming from Penguin Classics. Stallings’s translations of poems by the great Greek poet C. P. Cavafy (1863–1933) have appeared in Poetry, The New Criterion, and Able Muse, among other places.
