In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:

  • Poetry and Poetic Theory in the Italian Renaissance
  • Bernard Weinberg (bio)
Bernard Weinberg

Chairman of the Department of Romance Languages and Literatures, University of Chicago; author of French Realism: The Critical Reaction, 1830–1870 (1937), Critical Prefaces of the French Renaissance (1950), French Poetry of the Renaissance (1954). A History of Literary Criticism in the Italian Renaissance (1961), and (with others) of The Evolution of Balzac’s Comédie Humaine (1942) and Critics and Criticism: Ancient and Modern (1952)

notes

1. Some of the results of my own study of the subject have been published in A History of Literary Criticism in the Italian Renaissance (Chicago, 1961), 2 vols.

2. De re poetica libellus incerti auctoris (Veronae, Apud Hieronymum Discipulum, MDLXXXVIII).

3. Jacopo Mazzoni (under the pseudonym of Donato Rofia), Discorso in difesa della Comedia del divino poeta Dante (In Bologna Per Alessandro Benacci, 1572), 3.

4. Orazio Capponi, Risposte alle prime cinque particelle delle Considerazioni di Bellisario Bulgarini (Siena, Biblioteca comunale, MS G.IX.54, 1577), fol. 14v: “non sarebbe cosa del tutto sconcia il dire, che la Poesia in quanto è utile alla vita humana, come si uede manifesto risguardando nelle sue parti, alcuna delle quali ci purga dal souerchio di quelli affetti, che si trouano in noi, e ci fa conoscere i buoni costumi distinguendoli da rei, e molte delle si fatte cose utili a peruenire alla felicità humana, Inquanto dunque, che la poesia può questo effetto cagionare, sia parte della filosofia morale, laquale altro non fa, che indrizzarci per la strada, che possa condurci alla felicità.”

5. Francesco Patrizi, Della poetica: La deca disputata (In Ferrara, Per Vittorio Baldini, 1580), 24: “Lo entusiasmo fosse vn commouimento d’animo naturale, e sforzato, per le fantasie appresentate dal lume, che nell’ anima infonde alcuna Deità, o Genio, ò Demone; e opera secondo il soggetto che quel lume riceue, senza sapere cio che si faccia, o dica l’illuminato.”

6. Ars poetica, 408–9.

7. Bartolomeo Ricci, De imitatione libri tres (Venetiis [Apud Aldi Filios], M.D.XXXV), 12v–13: “Ego igitur sic sentio, & naturae artificium, & artificio naturam, ut in caeteris rebus, sic in imitatione plurimum prodesse, atque alterum alterius auxilio omnino indigere”; and 14: “ita meus faciat imitator, cui naturae bonum plurimum affuerit, id diligenter conseruabit. si quae uero desiderabuntur …, ea suo studio aliunde bonorum imitatione comparare debebit.”

8. Ed. Ferdinand Hauthal, Acronis et Porphyrionis commentarii in Q. Horatium Flaccum (Berlin: J. Springer, 1864), II, 575; italics mine.

9. Ed. of Horace, Omnia poemata (Venetiis [Apud Haeredes Petri Ravani et Socios], MDXLIX), 278.

10. Ibid., 311 (as a commentary on Ars poetica, 179–88): “Quamuis magis moueant visa quam audita, non omnia tamen oculis exhibebuntur atque visu obscoena: aut immania, aut nimis triuialia forent: sed intus acta enunciabuntur.”

11. Vittore Fausto, De Comoedia libellus, published in an edition of Terence (Venice: Lazaro Soardo, 1511); Francesco Robortello, De Comoedia, in the second part of his In librum Aristotelis De Arte Poetica Explicationes (Florence: Torrentino, 1548); Vincenzo Maggi, De Ridiculis, in the Lombardi and Maggi, In Aristotelis Librum De Poetica Communes Explanationes (Venice: Valgrisi, 1550).

12. Giovambattista Giraldi Cintio, Discorsi intorno al comporre de i Romanzi, delle Comedie, e delle Tragedie (Venice: Gabriel Giolito De Ferrari, 1554).

13. Ricci, 22v–23.

...

pdf

Share