Abstract

This essay takes the naturalized link between 'the shared home and its language and territory' – and turns it on its head, postulating instead the centrality, in Galician literary production, of what, following Beckett, it refers to as the 'unspeakable home'. Focusing on the works of Rosalía de Castro, considered the foundational texts of modern Galician literature, this essay shows how this most canonical of writers, far from perpetuating the 'illusion of continuity' of which we wrote above, in fact locates her work in the liminal spaces between possession and dispossession, the cracks and fissures between reality and the supernatural inhabited by the ghosts who, it argues, constitute the crux of the national project.

Abstract

Este ensaio trata un tema chave para o entendemento da cultura galega hoxe en día: a ligazón naturalizada entre o que a autora chama 'a casa común e a súa lingua e territorio'. Rábade Villar reinterpreta esta ecuación ao tempo que suliña a importancia na produción literaria galega do que ela chama, 'o fogar impronunciable', seguindo a Beckett. Centrándose nos traballos de Rosalía de Castro, considerados os textos fundacionais da literatura galega moderna, Rábade Villar demostra como a escritora máis canónica, lonxe de perpetuar unha ilusión de continuidade no contexto da historia literaria galega, sitúa o seu traballo no límite entre a posesión e a desherdanza, así como nas fendas entre a realidade e o medio supernatural, habitado por pantasmas, e que, segundo Rábade Villar, constitúe un dos aspectos máis problemáticos do proxecto nacional.

pdf

Share